Obrigada e tchau,amigos queridos!

Ola! Daar is hij dan eindelijk. Het beloofde verhaal over mijn rondreis, het afscheid in Recife en natuurlijk de aankomst in Nederland :) Ik ben alweer meteen in het drukke Nederlandse leventje beland, dus vandaar dat ik nu pas schrijf. Er waren al heel wat mensen die vroegen of er nog wat van mijn rondreis op de site kwam. Natuurlijk, want dat was de perfecte afsluiting! Maar goed, dat komt zo.
Allereerst iedereen bedankt voor de lieve kaartjes, smsjes, bezoekjes en berichtjes bij thuiskomst. Heerlijk om zo thuis te komen in het koude Nederland! ;) Obrigada para todos!

Even denken waar ik de vorige keer was gebleven. Dat is alweer eventjes geleden! Het lijkt wel alsof ik alweer een tijd terug ben, maar eigenlijk is het nog maar een maandje geleden natuurlijk. Maar goed, dat inburgeren hier dat gaat, helaas, toch weer erg snel.
De laatste keer dat ik schreef, was net voordat ik op mijn rondreis zou gaan. Dat was natuurlijk erg spannend, vooral omdat ik niet wist wat voor groep het was en of het allemaal wel goed zou gaan bevallen. Ik had natuurlijk nog nooit eerder een groepsreis gedaan. Maar ik had er wel heel erg zin in, want ik had Recife inmiddels wel gezien. Op naar het nieuwe avontuur! En dat werd het uiteindelijk ook echt. Wat een superreis! Ik heb er echt van genoten!
Op dinsdag ben ik met een binnenlandse vlucht naar São Paulo gevlogen, waar ik naar het hotel ben gegaan. Toen ik daar aan kwam dacht ik eerst dat ze me naar het verkeerde hotel hadden gebracht, zo luxe was het! Maar goed, ik stond daar gewoon gereserveerd dus het klopte allemaal ;) Mijn spullen werden zelfs door een piccolo naar mijn kamer gebracht! Dat was wel even wat anders dan die paar maanden in Recife met het vangen van kakkerlakken in de badkamer enzo haha. Ik heb hem (net of ik dat gewend was! haha) maar even netjes een fooi gegeven, waar hij erg blij mee was. De meeste werknemers in hotels e.d. moeten het daar vooral van hebben hoorde ik. Dat kun je jezelf bijna niet voorstellen.. Ik had een eigen kamer met een bad erin en warm water dus dat was heerlijk! Daar heb ik ’s avonds dan ook even uitgebreid van genoten! ;) Toen mijn spullen op mijn kamer stonden, ben ik maar even de buurt gaan verkennen, want de groep zou pas ’s avonds rond 8 uur aankomen in het hotel had ik begrepen. Uiteindelijk werd dat pas een uur of tien en ik was erg blij dat ze er waren. Ik was namelijk niet zo onder de indruk van de stad en het bleef maar regenen en onweren. Ik voelde me ondertussen erg ongelukkig alleen op die hotelkamer en het rondje door de buurt werd ook maar kort omdat ik natuurlijk niet te ver wilde lopen omdat ik anders misschien de weg niet meer terug kon vinden en ik in deze stad natuurlijk niet wist wat wel en niet kon (qua veiligheid e.d.). Ik baalde nogal van het weer en ik vond het er maar koud! Kun je nagaan dat het daar nog 25 graden ofzo was en ik het KOUD had ;) haha. Ik was natuurlijk die hitte van Recife gewend. Maar goed, de groep kwam ’s avonds aan en ik had meteen wel een positieve indruk van iedereen. Het leek me een leuke groep, wel allemaal wat ouder dan ik, maar wel gezellig. De jongste, na mij, was net zo oud als ons mam en de oudste twee waren 70 haha. Maar goed, dat maakte uiteindelijk helemaal niks uit!
We hebben ’s avonds nog met een paar mensen wat gedronken en zijn toen naar bed gegaan, want de volgende dag stond er alweer een citytour door São Paulo op de planning. Dit was wel leuk, maar niet heel spectaculair. Leuk om eens gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat. Ik was nog steeds niet erg onder de indruk van de stad. Er hing ook een heel andere sfeer dan in Recife. Maar goed, dit is natuurlijk ook een heel ander soort stad, als je weet dat dit het economische hart van Brazilië is. Het was ook allemaal erg duur, ik blijf een Hollander natuurlijk, en aan het einde van de middag hadden we standaard regen en onweer. Ik baalde echt en ik voelde me erg eenzaam als ik niet bij de groep was. Ik was natuurlijk gewend hier en daar een praatje te maken met de lokale bevolking en ’s avonds gezellig wat dingen te ondernemen, maar nu zat je steeds alleen op je kamertje als je weer terug was in het hotel. Gelukkig gingen we na anderhalve dag São Paulo op weg naar Foz Iguacu, de bekende watervallen op de grens van Argentinië en Brazilië. Wat was dat prachtig en overweldigend! We waren er allemaal helemaal van onder de indruk. De globetrotters, het echtpaar van zeventig uit België, vertelden zelfs dat zij ze mooier vonden dan de Niagara Falls waar ze ook eens waren geweest. En dat was het vast ook; wat spectaculair en prachtig! De eerste dag hebben we de Braziliaanse kant gezien (waar je ze vooral kunt zien, zoals ze zeggen) en de tweede dag de Argentijnse kant (waar ze vooral te voelen zijn!). We zijn toen ook met een boot onder de watervallen gevaren en ik was blij dat ik mijn bikini alleen maar aan had. Zeiknat kwamen we eronderuit met z’n allen, zoals je op de foto ziet! Haha. Maar het was wel gaaf om een keer mee te maken. De tweede dag moesten we dus even de grens over naar Argentinië. Dat was ook nog wat. Je mocht bij de grens geen foto’s maken en het was zwaar beveiligd met allemaal van die soldaten die streng keken enzo. Haha.
Na de watervallen gingen we met een nachtbus naar Bonito. Dat was niet zo’n succes met slapen haha maar goed, gelukkig deden we de rest allemaal met binnenlandse vluchten. Bonito was echt zo’n relaxed dorpje, een beetje zo’n middle of nowhere gevoel. Daar bleven we twee dagen en dat was meer dan genoeg. Ik had het er na een middagje wel al gezien namelijk en voelde me ook daar niet zo happy ook al was het er erg mooi en rustgevend. Het fruit groeide gewoon in de achtertuin en als je zin had kon je tussendoor gewoon even een mango plukken om in je huisje op te eten. Dat was wel heerlijk! Maar goed, ik houd meer van actieve dingen dus dat luieren was niet zo aan mij besteed haha. Ik ben daar nog naar een druipsteengrot wezen kijken met iemand anders uit de groep, terwijl de rest ging snorkelen. Ik kon zo mooi wat vertalen voor hem, want de gids was gewoon Braziliaans natuurlijk. Dat was wel handig! Toen er later nog drie anderen bij kwamen, die ook wat extra tijd tussendoor nodig hadden om te vertalen, bleek dat dit Belgen waren en dat was uiteindelijk wel erg grappig omdat we tegelijk gingen vertalen in het Nederlands! Zij gaven de tip om ons heel goed in te smeren als we naar de Pantanal gingen want daar kwamen zij net vandaan en het stikte er van de muggen. We waren dus goed voorbereid!
De volgende dag gingen we naar de Pantanal, waar we over een zandweg door de rimboe uiteindelijk uitkwamen bij een fazenda. Dit was echt in de middle of nowhere! Maar wel prachtig! Alles maakten ze hier zelf, want voor de dichtstbijzijnde winkel o.i.d. moesten ze minimaal een uur rijden over een zandweg met allemaal kuilen (diezelfde als waarover wij gekomen waren). We kregen daar elke dag een eigengemaakt ontbijt, lunch en avondeten, wat erg bijzonder was. De eerste keer dat we daar gingen eten zat er zelfs een toekan naast ons, dus werd er met een grapje al gevraagd of we misschien bij Van der Valk gingen eten. De papegaaien, toekans, kaaimannen, slangen e.d. leefden daar gewoon in het wild en dat was heel bijzonder. ’s Morgens deed je de deur open en er zat zomaar een papegaai op je stoepje! Super om mee te maken. Voor de slangen heb ik ’s nachts maar een mat voor de deur geschoven en steeds mijn bed eerst gecheckt voordat ik erin ging liggen. Dat was dan wel weer wat minder haha maar goed, dat hoort erbij! De eerste nacht vond ik het wel een beetje eng om te gaan slapen want het was er echt pikkedonker als je het licht uit deed. Dan is het toch wel wat spannend in je eentje in zo’n grote kamer hoor! Normaal heb je natuurlijk nog licht van straatlantaarns e.d. maar die hadden ze hier niet. Hooguit een vuurvliegje wat langs komt vliegen ;) Op één avond was er een poema in de buurt gesignaleerd, maar dat was niet eng ofzo want die zullen niet zomaar mensen aanvallen werd ons verteld. Daar vertrouwden we dan maar op ;)
De dagen dat we in de Pantanal waren, zijn we steeds vroeg opgestaan om te wandelen en dieren te spotten en we hebben, als echte gaucho’s, ook te paard een tocht gemaakt door het gebied. De Pantanal is een ‘wetland’, een soort van steppe met heel veel groen en water. We hebben de koeien van de ene naar de andere plek opgedreven te paard en daarna verder het gebied verkend. Na twee uur was ik toch wel blij dat ik van het paard af kon, want wat deden mijn billen zeer! Ik geloof dat ik daarna nog een kwartier scheef heb gelopen haha. Maar het was wel een geweldige ervaring. We hebben ook de kaaimanfokkerij bekeken die daar was. Ze fokken deze voor het leer en zorgen dat de kaaimannen niet uitsterven en er nog genoeg in de vrije natuur over blijven.
Na de Pantanal gingen we naar Paratí, een koloniaal stadje aan de zee. Dit was een echte verademing na die hitte in de Pantanal, waar het soms wel achteraan in de veertig graden kon zijn! In Paratí bleven we helaas maar een dagje, want dit was echt helemaal mijn plek :) Het was daar zo mooi! Met allemaal kleine straatjes en steegjes, gezelligheid op straat ’s avonds en een hele relaxte maar gezellige sfeer. We hebben daar een boottocht gemaakt naar alle eilandjes in de buurt en daarna het stadje verkend. ’s Avonds ben ik met Jan, waar ik veel mee optrok, nog gezellig wat wezen drinken waarna we weer op tijd naar bed gingen omdat we de volgende dag naar Rio de Janeiro zouden gaan.
Daar voelde ik me ook meteen helemaal thuis. Dit leek, qua sfeer e.d., wel wat op Recife en ik merkte ook dat ik die stad toch soms wel miste. En dat terwijl ik dacht dat ik het daar voor mijn reis wel gezien had :)
In Rio aangekomen zagen we al meteen de favelas (sloppenwijken), waar de stad zo om bekend staat. Het leek wel één en al sloppenwijk. Dat was wel even heel indrukwekkend om te zien. Ook zagen we wat ‘gaten’ in de bergen, waar huizen met modderstromen naar beneden waren gekomen toen er daar zoveel water was. Toen moest ik meteen even denken aan het verhaal van Marlie en haar familie en dat was dus wel even indrukwekkend.
Ons hotel was vlakbij de Copacabana, die ik uiteraard ook meteen even verkend heb ;) Het zand op het strand was daar echt zo wit dat je er pijn van aan je ogen kreeg! En het uitzicht was helemaal geweldig tussen die bergen. Echt helemaal wauw! :) Al vond ik de sfeer op het strand in Recife wel veel gezelliger. Maar goed, dat was ik natuurlijk gewend ;)
We hebben een citytour gedaan door de stad en zijn de Pão de Acucar (Suikerbroodberg) op geweest, waar ook één van de James Bond films is gemaakt. Verder heb ik in de voetstappen van Pelé, Romario en Ronaldo gestaan en ook in die van Gomes toen we het bekende Maracanastadion gingen bekijken. Helaas kon je er niet in, omdat ze het aan het verbouwen zijn voor het WK, maar dit was ook al heel mooi. Ook zijn we langs de Sambadrum gereden, waar elk jaar de parades zijn met carnaval. Heel apart dat dit maar een paar honderd meter lang is, het lijkt namelijk op televisie altijd veel langer!
De volgende dag heb ik lekker gerelaxed op het strand en ben ik ook even naar het bekende Ipanema strand gelopen. ’s Middags zijn we naar het Christusbeeld gegaan, dat je altijd op de plaatjes en beelden van Rio ziet. Wat is dat een gigantisch ding zeg! De spanwijdte van de armen alleen is al 30 meter! Het lijkt helemaal niet zo groot, maar van dichtbij is dat toch even anders!
’s Avonds zijn we nog even gezellig met z’n allen wat gaan drinken en de volgende dag ging de rest van de groep alweer terug naar Nederland. Ik had nog heerlijk een ochtendje in Rio, waar ik nog even heb genoten van het strand het zonnetje.
’s Middags ben ik terug gevlogen naar Recife, waar ik na een uur vertraging, ’s avonds om 7 uur aankwam. Ik heb meteen mijn spullen naar het hostel gebracht, waar ik nog een nachtje zou overnachten, en ben toen naar de capoeira gegaan om afscheid te nemen van iedereen daar.

Het was echt leuk om iedereen weer te zien en fijn om nog even gedag te kunnen zeggen. Daarna ben ik nog even wat dingetjes gaan kopen op de Praca, dat pleintje waar ik vaak ’s avonds nog even heen liep. En toen was het tijd voor het inpakken van mijn koffer.. Daar ben ik tot ongeveer drie uur ’s nachts mee bezig geweest, omdat ik pas laat thuis was van de capoeira e.d. En ’s morgens om 6 uur stond ik alweer naast mijn bed, omdat ik nog zoveel moest doen en nog zoveel mensen gedag moest zeggen. Maar dat was wel erg leuk, dus dan is het niet zo erg dat je maar zo’n kort nachtje hebt :) Ik ben rond 11 uur naar het project gegaan, waar de kinderen helaas al weg waren omdat ze maar heel korte lessen hadden gehad die dag. Dat was wel heel jammer, maar misschien ook wel goed. Nu hoefde ik niet echt afscheid te nemen van alle kids, die ik toch wel heel erg zou gaan missen.. En de meesten had ik voordat ik op mijn rondreis ging al een dikke knuffel gegeven dus dat was eigenlijk ook wel goed zo. Ik heb een briefje voor ze geschreven en afscheid genomen van Mago, Bel en Buíu. Aninha was er niet, omdat het niet zo goed met haar ging, dus dat vond ik wel heel jammer. Maar goed, nu kon ik misschien wel met een fijner gevoel weg gaan dan ik anders deed. Ik heb niet eens een traantje hoeven laten! Het was jammer dat ik alweer naar Nederland terug ging, maar het voelde eigenlijk ook wel goed om iedereen daar weer te zien. De rondreis was een goede afsluiting van mijn avontuur daar en ik had eigenlijk ook wel weer zin in een lekker warm bad bijvoorbeeld :)
Zoals ik in mijn vorige verhaal al schreef voelde het begin van het nieuwe jaar als een nieuw begin. En toen ik wegging op het project voelde het ook alsof ik echt opnieuw ging beginnen. Dat het nu allemaal op z’n plek viel en het nu allemaal goed was. Echt heel fijn! Net voor ik ging, hoorde ik dat Othon, een jongen op het project, een beurs had gekregen van de overheid om te gaan studeren op een privéschool. Dat was natuurlijk super om te horen! Ik had al gemerkt dat hij redelijk intelligent is en nu kan hij hier ook echt wat mee doen. Alles wordt door de overheid betaald en de boeken kan hij lenen in de bibliotheek. Helaas was er wel een nieuw vak waar de boeken nog niet van in de bieb liggen, maar ik heb deze voordat ik ging nog ‘even’ betaald. Dit was wel een redelijk bedrag maar het voelde zo goed om nog wat te doen voor hen, nadat ze mij zo’n geweldige tijd en ervaring hadden bezorgd. En ik houd misschien nog wel eens een inzameling hiervoor, dus dat beetje extra komt zeker goed! Wat fijn dat ik, nu ik zelf het gevoel heb een frisse start te kunnen maken, ook Othon nog kan helpen in zijn nieuwe start naar een betere toekomst! :)
Na het ‘afscheid’ op het project heeft Denise mij ’s middags naar het vliegveld gebracht. Ze had even een paar uurtjes vrij genomen van haar werk, zodat ze mij kon uitzwaaien. Superlief! Ze wilde niet hebben dat ik daar alleen zat op het vliegveld en ze wilde me graag persoonlijk uitzwaaien zei ze al. Net voor ik ging kreeg ik van haar nog wat snoepjes die ze voor mij had gemaakt en een ‘fantasia de frevo’ voor carnaval, wat ze samen met Chengie (van de capoeira) in de laatste twee weken in elkaar had gezet. Echt een verrassing! Nu had ik dus ook nog meteen een outfit voor de carnaval! Haha. Toen ik door de poort ging om naar de gate te gaan, heb ik haar nog even een dikke knuffel gegeven en toch nog even een traantje gelaten. Ik zou haar echt gaan missen, net als iedereen waar ik daar vier maanden alles mee heb gedeeld. Maar gelukkig is er internet en de post, dus dat komt helemaal goed! En waarschijnlijk komt Denise aan het einde van het jaar een weekje naar Nederland om mijn leventje hier te zien. Dat zou echt super zijn natuurlijk!
Mijn overstap in Natal ging gelukkig allemaal goed en ik moest wel weer even wennen dat het allemaal Nederlands was in het vliegtuig vanuit Natal naar Amsterdam. Dat was even heel gek, omdat ik echt nog in het Portugees dacht. Maar goed, dat heeft ook wel wat natuurlijk ;) Eenmaal aangekomen op Schiphol kregen we meteen al bij de gate een douanecontrole waarbij we heel uitgebreid en streng werden ondervraagd. Dat was wel even spannend, maar gelukkig had ik mijn messen en drugs goed verstopt en mocht ik even later doorlopen :P haha.
Toen ik naar de koffers liep, zag ik papa, mama en Harm al meteen staan met een heel groot bord in de ontvangsthal en dat was helemaal geweldig. Zo fijn om ze na al die tijd weer te zien! Ik hoefde gelukkig niet zo lang te wachten op mijn koffer (ik had mijn twee tassen allebei erin gekregen, door erop te gaan zitten.. haha) en kon ik ze al snel allemaal een dikke knuffel geven. Ook thuis was het allemaal helemaal mooi Hollands versierd en ik voelde me echt helemaal welkom. De hele dag kwamen er ook allemaal mensen even spontaan langs en ik bleef maar vertellen. Echt heel leuk!
Ik had verwacht dat het erg koud zou zijn, maar dat viel gelukkig ook mee. Het was lang niet zo koud als vorig jaar, terwijl het verschil in graden nu veel meer was (van 41 naar 12 graden is toch niet niks haha). Maar goed, nu voelde ik me natuurlijk goed en was ik gelukkig helemaal gezond! :) Twee weken na thuiskomst kreeg ik het pas een beetje koud, maar gelukkig ben ik daar nu inmiddels ook alweer aan gewend.
Twee weken geleden heb ik nog een gezellig Braziliaans feestje gehouden met echte hapjes en drankjes van daar en inmiddels ben ik alweer aan het werk. Ik sta alweer vier dagen in de week voor groep 3, wat af en toe toch wel even wennen is maar ook erg leuk! :)

Bij thuiskomst hoorde ik van iedereen dat ik er zo goed uit zag en zo voel ik me ook echt. Ik heb het gevoel dat ik alles kan, dat ik eindelijk heb kunnen afsluiten waar ik aan begonnen was en dat ik alles een plekje heb kunnen geven. Wat een heerlijk gevoel! :) Ik ben heel blij dat ik het op deze manier af heb kunnen sluiten en heb kunnen doen wat ik altijd al wilde; mijn droom in Brazilië! Nu ga ik vol goede moed weer aan de slag; een nieuwe start en een nieuw begin! Laat het nieuwe avontuur maar weer komen!
Muito obrigada allemaal dat jullie mij steeds gevolgd hebben en voor de alle lieve berichtjes e.d. Die deden me echt goed! Hopelijk tot op het volgende avontuur, tchau!

Sanne