Zorgen en feliz, zoals het leven hier is...

Even een update van mijn avonturen hier in Brazil. Misschien wordt het volgende verhaal, wat waarschijnlijk over het festival in het theater zal gaan, dan wat minder lang ;) haha. Er is nu in ieder geval alweer genoeg om te vertellen.

Op het moment is het nog steeds erg druk op het project, omdat aankomend weekend het festival is met op zondag het optreden van de kinderen in het theater. We zijn druk met de voorbereidingen en de laatste loodjes, zodat het een geweldig optreden zal worden!
De kleding is allemaal genaaid door de moeder van Tenily, die op het project werkt. Ook hergebruiken ze een heleboel van het optreden van vorig jaar (en de jaren ervoor). De versiering van de kleding met palletten en glitter doen de kinderen zelf. Het is heel leuk om te zien hoe ze hiermee bezig zijn. Sommige genieten hier helemaal van! Een groot deel van de attributen wordt ook zelf gemaakt en versierd. Super om te zien dat ze met zo weinig zoiets moois kunnen maken. Helaas had ik op de dag dat ze met de kleding bezig waren mijn fototoestel niet bij me, maar gelukkig heb ik wel wat foto´s kunnen maken van het maken van de achtergrond van het podium en het gezamenlijke oefenen. Dan kunnen jullie straks een ´voor- plaatje´ maken en daarna kijken hoe het uiteindelijk geworden is :) Dat is wel leuk!
De achtergrond voor het decor is een heel groot laken, waarop de man van Aninha de verschillende dans- en muziekonderdelen van de voorstelling heeft getekend en gespoten. Dat is echt super geworden. Daarna heeft Aninha dit, samen met wat meiden van de ochtendgroep, versierd met glitters in verschillende kleuren zodat het straks mooi oplicht in het theater.
Gisteren was het weer feriado (een vrije dag), de zoveelste hier haha. Maar dat kwam nu wel mooi uit, want dan konden ze mooi een keer met z´n allen oefenen omdat de middaggroep nu ´s ochtends vrij had van school. Dit werd nog een heel werk met al die kids. Iedereen op tijd op de goede plek, en dat allemaal zonder al te veel herrie. Maar ze hebben twee keer het hele programma kunnen oefenen. Er zijn nu alleen nog wat laatste puntjes op de i nodig, maar misschien dat het morgenvroeg lukt om nog een keer met z´n allen te oefenen. Mago zou even naar de school van de middaggroep bellen om te vragen of ze een keer vrij kregen. ´s Middags oefenen wordt namelijk lastig omdat de oudsten deze week allemaal toetsen hebben.
Ik zou dinsdag eigenlijk ook met Eveline mee naar haar school gaan om te kijken, maar omdat ze toets had ging dat niet door. Nu wordt dat waarschijnlijk volgende week. Daar ben ik wel heel erg benieuwd naar, want de kinderen vertelden dat het één zooitje is in de klassen. Er vliegt vanalles door de lucht, kinderen dagen elkaar uit, enzovoort. Ze bleven maar vragen hoe het in mijn klas was en of er dingen door de klas werden gegooid en of kinderen elkaar sloegen. Ik vond dit in het begin heel raar en ik vertelde hen ook dat dit niet de bedoeling is haha. Ze vroegen wat ik deed als dit gebeurde en dat heb ik ze uitgelegd. Later bleek dus hoe het op hun school gaat en de leerkracht doet hier niks aan omdat de kinderen dan gewoon niet luisteren. Toen ze vertelden hoe het daar ging, snapte ik al hun vragen wel. Dan valt het in mijn klas denk ik soms toch nog wel mee ;) haha.
Ik ga trouwens ook nog mee optreden in het theater. Aninha vroeg of ik ook mee wilde doen en dat leek me wel leuk. Bij één onderdeel mogen wat mensen van de capoeiragroep meedansen. Dat is gewoon zelf wat improviseren op een soort van hiphop-/reggea-achtige muziek. Met een zonnebril en een hoed op. Ik ben benieuwd! Haha. Verder ga ik ook wat achter de schermen helpen met het wisselen van de kleding en zorgen dat iedereen op tijd klaar is en op z´n plek staat. Hopelijk kan ik ook nog wat zien van het optreden en wat foto´s en filmpjes maken. Dat zou leuk zijn :)

Ondertussen ben ik ook al weer wat verder met Engels. De oudsten kennen nu ongeveer alle woorden rondom het menselijk lichaam en hebben hier volgende week een toets over. De jongsten komen inmiddels al een heel eind met tellen tot 20 en de kleuren in het Engels.
Ik heb al heel veel materialen kunnen maken. Zo heb ik bijvoorbeeld woordkaarten gemaakt met plaatjes erbij, werkbladen om te oefenen, memorie en andere materialen. De kinderen vinden dit super :) Ik merk ook dat de visuele ondersteuning ze helpt dingen te onthouden. Daarnaast gebruik ik liedjes enzo om te oefenen. Met het menselijk lichaam kon ik mooi ´hoofd-schouders-knie-en-teen´ gebruiken, omgezet in het Engels. Sommigen herinnerden zich dit nog een beetje van vorig jaar dus dat kwam wel goed uit. Ik oefen veel in spelvorm, omdat ik merk dat ze ook sneller leren door te doen en de kinderen komen zelf ook met ideeën. Zo had ik bijvoorbeeld een spel bedacht dat iemand een deel van het gezicht moest beschrijven (in het Portugees) en de rest moest dan raden wat het was en het Engelse woord noemen (bijv. ´nose´). Ze kwamen zelf met het idee om het te tekenen en dan te raden en dat vond ik wel leuk. Het werd uiteindelijk een heel apart gezicht, dat meer op een dier leek dan op een mens maar daar hebben we met z´n allen heel erg om moeten lachen. Op de foto zie je hoe het geworden is. Ik kan nu af en toe ook wat grapjes maken tijdens de les, omdat ik de taal nu redelijk goed beheers dus dat is wel leuk. Daar worden de lessen nog leuker van ook ;)
Verder ben ik veel aan het helpen elke dag en kan ik steeds meer doen. Niet alleen voor Engels, maar zelfs met capoeira en Portugees. Ik merk dat de taal nu bijna geen obstakel meer is. Het wordt zo een beetje een klasje net als in Nederland :)
Ik heb ook al wat boekjes gemaakt met schrijfpatronen voor kinderen die nog niet zo goed de letters kunnen schrijven en ik ben bezig met het maken van een klein plannetje voor een meisje dat veel fouten maakt met het schrijven van woorden. Ik denk dat ze een beetje dyslectisch is, zover ik nu kan zien, en ga met haar wat oefeningen doen met het koppelen van klanken naar letters omdat ze daar vooral fouten in maakt. Nu maar hopen dat het haar vooruit helpt!

De problemen rondom het geld lijken gelukkig op het moment wat meer naar de achtergrond te zijn geschoven. Tot aan het einde van het jaar kunnen de salarissen in ieder geval worden betaald. Voor volgend jaar is het nog een groot vraagteken, maar ze zijn al hard op zoek naar sponsoren dus dat is heel goed om te zien. Volgende week zondag is er een korte presentatie van de kinderen voor familie, vrienden, kennissen en o.a. mensen van verschillende bedrijven die hiervoor een uitnodiging krijgen. De kinderen gaan dan laten zien wat het project precies is en wat ze door de week zoal doen. Ik mag hier ook mijn bijdrage in gaan leveren, want ze gaan ook een stukje Engels laten zien. Superleuk! Door middel van deze presentatie, willen ze mensen vragen om per maand een bepaald bedrag te sponsoren zodat het project kan blijven bestaan. Soos-Brasil, de organisatie uit Nederland, kan ook nog wat bijdragen, al is dat niet veel. Maar iedereen doet nog steeds hard z´n best om het project te laten voortbestaan. Mijn zorgen hierover zijn dan ook al wat minder geworden, al zijn ze er nog wel. Maar het is al heel fijn om te zien dat er wat vooruitgang in zit.
Waar ik me, vooral deze week, steeds meer zorgen over maak, is een jongen op het project. Vorig jaar heb ik hem ook les gegeven, maar nu is hij er bijna nooit meer omdat hij nu naar school gaat in de ochtend. Aninha vertelde dat hij op het moment alleen woont, omdat zijn ouders al een paar maanden in het ziekenhuis zijn (omdat één van de twee erg ziek is). Hij moet nu voor zichzelf zorgen en ze had van andere kinderen gehoord dat hij rond etenstijd steeds toevallig ergens langs komt om mee te kunnen eten. Hij komt sinds twee weken ook weer aan het einde van de ochtend naar het project (na school) en eet dan mee met de kinderen van het project. Hij eet dan vaak heel veel en hij heeft dit ook echt nodig vertelde Aninha. Van de week heb ik daarom wat melk, brood, suco en fruit voor hem gekocht en mee gegeven naar huis. Die zelfde dag kwam hij drie of vier keer bij mij terug om meer ´biscoitos´ te vragen, die de kinderen die dag kregen. Als ze meer willen, kunnen ze even terug komen om meer te vragen en dat gebeurt dan ook wel af en toe. Maar dit was wel heel extreem en ik was meteen heel blij dat ik een pakketje voor hem gemaakt had. Dit heb ik hem daarna mee naar huis gegeven en daar was hij heel blij mee. De volgende dag bedankte hij me nog eens en zei dat hij het heel lekker had gevonden. Ik vroeg me meteen af of het dan al allemaal op was binnen een dag... Maar goed, hij had in ieder geval even goed gegeten en hij zag er ook al wat beter uit.
Ik maak me echt zorgen over hem, want hij heeft echt honger en ook bijna geen geld. Dit raakt me heel erg. Niet alleen omdat ik hem graag mag, dat was vorig jaar al zo, maar gewoon omdat ik nu met eigen ogen zie hoe het leven hier vaak is. Vandaag kwam hij naar me toe om te vragen of hij me even apart kon spreken. Hij vertelde dat hij met Mago had gesproken over het geld voor het festival aankomend weekend. Als je hieraan wilt deelnemen, moet je 15 reals (ongeveer 6 euro) betalen em dan krijg je een t-shirt en wat eten op zaterdagochtend en zondag een lunch. Hij vertelde dat hij had overlegd met Mago maar dat hij dit niet kon betalen en of ik hem dan misschien kon helpen. Natuurlijk kon ik dat! Daar was hij heel blij mee en ik ga dat vanavond even regelen. Fijn dat ik op deze manier een beetje kan helpen. Ik maak me echt zorgen over hem. Toen hij daarna weg was en ik terug was bij Aninha, die ik aan het helpen was, heb ik hier wel even een traantje om gelaten. Het raakte me echt even heel diep. Hopelijk gaat het snel beter met zijn ouders en is hij wat minder op zichzelf aangewezen. Hij is dan wel al vijftien, maar nog steeds een kind. Dat zoiets kan, vraag ik me soms af. Maar dat herinnert me er wel aan dat het goed is wat ik hier kan doen. Al is het maar een klein beetje, alle beetjes helpen!

Gelukkig had ik gisteren ook wat goed nieuws. Ik kan een rondreis gaan doen in januari! :) Deze is deze week definitief bevestigd. Ik had een reis gezien met een Nederlandse organisatie. Je gaat dan met een Nederlandse mensen, van allerlei leeftijden en hebt ook Nederlandse reisleiding. Dat is wel fijn, want het is toch wat fijner om in je eigen taal te kunnen reageren op alle mooie dingen die je ziet op zo´n reis. Steeds in een andere taal moeten praten is toch anders.
Deze reis gaat wel pas op 18 januari, de dag dat ik eigenlijk terug zou vliegen naar Nederland. Ik heb mijn vlucht nu twee weken later kunnen zetten en ik kan vanuit Brazilië aansluiten bij het gezelschap in São Paulo. Superleuk dus! Ik kan nu ook alle festiviteiten e.d. hier meemaken en het project mee afsluiten dit jaar. Ik had eerst een andere reis gezien (internationaal) en dan zou ik dat net allemaal missen. Dat hoeft nu gelukkig niet! Na het einde van het project heb ik nu nog ongeveer drie weken vrij voordat de reis begint en dan kan ik mooi wat lessen uittypen, materialen afmaken en de map maken voor Engels. Verder ga ik waarschijnlijk nog wat plaatsen hier in de buurt bekijken enzo. Ik ben er helemaal blij mee! (muito feliz dus!)
Hoe kerst en nieuwjaar hier gaan zijn, dat is nog even afwachten. Hopelijk ben ik dat niet alleen. Maar dat gaat vast goed komen, want ik ken hier inmiddels genoeg mensen. Met nieuwjaar ga ik waarschijnlijk al mee naar het strand met het meisje dat in het hostel werkt. Wel leuk om te zien hoe dat hier gevierd wordt. En dan nog in de zomer ook! Toch wel apart, omdat ik weet dat het bij jullie nu heel erg koud is!
Daarnaast heb ik vorige en deze week al wat boeken kunnen kopen om een kleine bibliotheek te maken op het project. Dit wilde ik namelijk graag van het sponsorgeld doen omdat ze maar heel weinig hebben. Ik heb nu al wat Engelse boeken, wat poëzie (hier vroeg Aninha om) en wat voorleesboeken. Ik had één boek gevonden dat ik aan de kinderen in groep 6 had voorgelezen dit jaar (in Nederland), wat ze hier ook hadden in het Portugees. Nu bleken er vijf delen van te zijn, dus die heb ik meteen allemaal gekocht! Ik heb al een stuk of 40 boeken inmiddels en nog ongeveer een bedrag van 1500 reals over. Die 40 boeken kostten maar 500 reals samen (dat is voor hier erg duur!), dus ik kan heel wat doen met dat geld. Superfijn dat iedereen zo goed gesponsord heeft :)

Ik ga maar weer eens stoppen met mijn verhaal. Binnenkort weer meer, waarschijnlijk na het optreden zondag. Vrijdag en zaterdag is er ook al vanalles te doen van de capoeiragroep (battizado = doop van nieuwe leden die de basis beheersen) dus ik zal weer genoeg te vertellen hebben. Jullie hebben nu in ieder geval alvast een update gehad ;)

Superleuk dat jullie het nog steeds allemaal blijven volgen. Tot snel weer!
Sanne