A otima vez, mas... até a próxima! :)

Ola! Allereerst weer allemaal superbedankt voor al jullie lieve en leuke reacties. Ik blijf daar echt van genieten!
Vandaag nog even een verhaal voordat ik op weg ga naar het zuiden van dit heerlijke land :) De afgelopen dagen heb ik weer genoeg meegemaakt om over te schrijven. Bij deze dus even een update haha.

Op het moment ben ik een beetje de toerist aan het uit hangen en lekker aan het genieten van mijn laatste daagjes hier. Ik ben ook al bij verschillende mensen langs geweest om ´tchau´ te zeggen, want het einde van mijn tijd hier komt steeds dichterbij. De vorige keer dat ik schreef, vertelde ik over mijn dubbele gevoel. Ik zou hier nog wel wat langer willen blijven omdat ik het echt naar mijn zin heb, maar het is ook wel fijn om weer naar Nederland te gaan. Op het moment vind ik het eigenlijk wel goed dat ik over twee weekjes weer terug ben. Nu ik vakantie heb, wordt het af en toe een beetje saai hier in Recife haha. ´s Avonds is er genoeg te doen en ik doe ook veel met vrienden enzo, maar ik heb inmiddels wel al echt zin in mijn rondreis. Een nieuwe uitdaging, een nieuw avontuur! :) Ik ga zo even kijken hoe het in São Paulo is en of het veilig is om daarheen te gaan. Met al die regen in Rio en vorige week in São Paulo, is het toch een beetje ´perigoso´ daar. Ik heb hier geen televisie, maar hoorde het van pap en mam en de mensen hier zijn erg bezorgd over de situatie in het zuiden. Gisteren sprak ik een vrouw, die ik ken van het strand, en haar hele familie (die in de buurt van Rio woont), is overleden deze week omdat ze waarschijnlijk niet meer op tijd konden vluchten voor het water. Ze zei dat ze dat op televisie had gezien. Toen ik haar vroeg of het niet kon dat ze misschien nog op tijd gevlucht waren, zei ze dat het dan zo hard regent dat niemand naar buiten kan en binnen blijft. Horrível, de situatie daar. Hopelijk wordt het snel minder. Maar goed, dit is maar in delen van de provincie Rio en in delen van de provincie São Paulo, dus ik ga even goed navragen hoe het is op de plek waar ik naartoe ga. Alleen deze twee plaatsen zijn wat onzeker voor mij nu, de andere plekken zijn zeker veilig. Maar het is wel fijn als ik weet dat het allemaal veilig is. Anders wordt dat nieuwe avontuur dat ik tegemoet ga toch wel een beetje té spannend haha. Ik heb nog niks gehoord van de reisorganisatie over dat het onveilig zou zijn of zo, dus het zal wel goed komen. Ik ga gewoon lekker genieten daar en een paar van de mooiste plekken van dit land zien. Heerlijk! :) Laat dat avontuur maar komen! Ik heb er echt zin in.
Wel erg jammer dat ik daarna nog maar één dagje hier heb en dan weer terug vlieg naar Nederland. Op die dag ga ik ´s ochtends nog even naar het project om afscheid te nemen van de kids en iedereen daar. De avond ervoor, als ik terug kom uit Rio, ga ik nog langs bij de capoeiratraining om daar nog even iedereen te zien die er de volgende dag niet is. Ze hebben me al gezegd dat dat een ´grande festa´ wordt. Waar ze hier een feestje van kunnen maken, doen ze dat ook haha. Dus ik ben benieuwd ;)

De afgelopen weken heb ik de kinderen weinig gezien, alleen bij de roda op vrijdagavond. De meeste kwamen dan na de roda nog even kletsen of een knuffel geven. Echt leuk. Niet iedereen krijgt zo´n persoonlijke begroeting hier ;) haha. Dat is toch wel bijzonder :)
Deze week ben ik in mijn vrije uurtjes nog bezig geweest om de lessen die ik gegeven heb in het Portugees uit te typen om in de map voor Engels te stoppen. Helaas ben ik een deel dat ik al af had daarvan kwijt geraakt dus het wordt nog krap aan om het allemaal af te krijgen. Ik heb alleen morgen nog. Maar dat komt wel goed en anders kan ik de rest altijd nog mailen vanuit Nederland natuurlijk. Haha maar met die computers hier heb ik het nogal eens gehad ;)

Verder heb ik wat tripjes gemaakt naar plekken hier in de buurt die ik nog niet gezien had. Vorige week ben ik naar praia Calhetas geweest, want ze hadden me verteld dat dat het mooiste strand was van de twee die ik op mijn lijstje had staan (Calhetas en Carneiros). Ik had natuurlijk maar twee weekjes en ik wilde nog meer zien dan alleen strand. Haha je kunt hier de hele week een ander strand bezoeken als je wilt. Calhetas viel helaas een beetje tegen. Het was wel mooi, maar vorig jaar was ik al in Gaibu geweest en dat strand lag er eigenlijk tegenaan dus het was niet veel nieuws wat ik zag.
Ik heb wel een hele leuke dag gehad. Het was ongeveer 2 uur rijden met de bus daarnaartoe en ik moest nog een keer overstappen tussendoor. Dat ging gelukkig allemaal goed, want dat is hier nogal eens een avontuur zoals jullie weten van mijn eerdere verhalen haha. Ik had gevraagd of ze me wilden waarschuwen bij de halte die het dichtst bij het strand was en ik werd echt in ´the middle of nowhere´ gedropt. Geen mens te bekennen (kippen waren er wel haha), een zandweggetje met aan beide kanten wat verdorde planten en dat was het. Ik ben dus maar gaan lopen in de richting die ik dacht dat de goede was en kwam op een gegeven moment langs wat huisjes dus toen heb ik het daar nog een keer gevraagd. Het was gewoon rechtdoor, dan kwam ik er vanzelf zeiden ze. Dus ben ik maar weer verder gelopen. Na tien minuten kwam ik bij een theesplitsing en toen wist ik niet welke kant het op was, maar er was niemand meer te zien om te vragen waarheen dus ben ik daar even gestopt. Gelukkig kwam er vrijwel meteen een auto aan met een man en een vrouw erin, die er wel betrouwbaar uit zagen, dus heb ik die aangehouden om te vragen of zij wisten waar ik heen moest. Zij gingen ook die kant op en wisten het ook niet precies dus als ik wilde kon ik wel meerijden. Superlief! Ze nodigden me uit om bij hen te komen zitten en ik heb vrijwel te hele dag met hen door gebracht. Zij waren hier op vakantie en kwamen uit Rio. We hebben gezellig gekletst over vanalles en nog wat. Toen ik wilde gaan en mijn deel wilde betalen voor het eten en drinken, kreeg ik nog bijna ruzie haha. Dat mocht namelijk absoluut niet, want zij betaalden voor mij zeiden ze. Dat was om wat terug te doen voor het werk dat ik hier vrijwillig doe, als bedankje zeg maar. Helemaal niet nodig natuurlijk, maar goed ´nee´ werd niet geaccepteerd. Dus heb ik het maar zo gelaten en beloofd de foto die we gemaakt hadden naar ze te mailen. Zoals jullie zien waren het wel wat rijkere mensen. Ze hebben me ook hun nummer gegeven en als er wat was kon ik ze altijd bellen. Heel lief. Maar zo gaat dat hier, de mensen hier zijn zo gastvrij en open. Soms zou je er nog wat achter gaan zoeken, maar dat komt omdat dit in Nederland toch wat anders is denk ik. Op de terugweg in de bus werd ik weer even geconfronteerd met de verschillen hier tussen arm en rijk. Ik had net een gezellig dagje gehad met die mensen uit Rio en toen kwam er een jongetje de bus in dat er heel schattig uit zag. Maar toen hij begon te praten, stond daar gewoon een volwassen man. Zoals hij het bracht. Hij wilde wat snoep verkopen en daar kwam hij zo mee langs. Toen hij langs kwam heb ik natuurlijk wat geld gegeven, maar ik hoefde de snoepjes eigenlijk niet. Maar er werd me met een heel duidelijke blik duidelijk gemaakt dat ik die snoepjes maar gewoon aan moest nemen. Alleen geld was niet goed. Hij wilde er wat voor ´terug doen´ zeg maar. Ik was echt onder de indruk van de manier waarop hij daar stond, hoe hij zijn verhaal bracht en gewoon zijn hele voor komen. Op het eerste gezicht leek het een schattig jongetje maar hij was (van binnen) al hard geworden van het leven op straat. Dat raakte me wel. Vooral omdat ik weet dat er veel kinderen zijn die op deze manier geld verdienen om van te kunnen leven.
Verder ben ik nog naar Caruaru geweest, waar ik de grootste markt hier in de buurt heb gezien en heb gezien hoe ze allemaal voorwerpen met de hand maken van klei. Ik werd persoonlijk rondgeleid door Marcos, die in Caruaru woont en die ik heb leren kennen in het hostel. Hij heeft me toen zijn nummer gegeven en als ik naar Caruaru zou gaan dan moest ik maar bellen en dan zou hij mij alles daar laten zien. Dat heeft hij ook gedaan en ook voordat ik daar aankwam regelde hij al dat ik de goede bus zou nemen e.d. Dat was ook nog een avontuur, want de bus ging kapot toen ik net weg was van de rodoviária dus ik dacht: “ojee daar zullen we het alweer hebben...” Maar zelfs voor Nederlandse begrippen was er snel een nieuwe bus, binnen tien minuten! De reis naar Caruaru duurde uiteindelijk drie uur (kun je nagaan dat dit in dezelfde provincie ligt als Recife), maar de weg ernaartoe was erg mooi dus dat was niet erg. Het werd een erg gezellige dag, waarop ik me vaak verbaasd heb over de fitheid van dit mannetje van zevenenzestig! Op de foto kunnen jullie hem zien.
De dag erna ben ik naar João Pessoa geweest. Eindelijk, want het leek wel of het me niet gegund was om daarheen te gaan. Steeds ging het niet door of was er iets waardoor ik niet kon gaan. Ik hoorde uiteindelijk ook pas ´s ochtends om 7 uur dat ik om kwart voor 8 zou gaan. Uiteindelijk ben ik met een groep mensen gegaan, die ook een ´passeio´ geboekt hadden daarheen en we gingen met een busje. We vertrokken anderhalf uur later dan gepland, maar het werd wel een heel gezellige dag. Het was een leuke groep en ik werd overal meteen bij betrokken. Ze dachten trouwens dat ik ook gewoon uit Brazilie kwam. Pas toen ik zei dat ik uit Holanda kwam, kwamen ze erachter dat ik geen brasileira was en werd ik overladen met complimentjes over mijn Portugees. Toen was ik natuurlijk wel even trots! :)
In João Pessoa heb ik de plek gezien waar de zon als eerste opkomt en als laatste onder gaat in dit werelddeel. Verder hebben we wat historische plekken bezocht daar en werden we rondgeleid door een gids. Uiteindelijk kwam ik om 11 uur ´s avonds pas thuis, dus het was een lange dag. Maar ik heb wel genoten en dit had ik zeker niet willen missen.

Gisteren heb ik de eerste training van capoeira met de vrouwen weer gehad en deze was op het strand. We trokken daar veel bekijks haha. Vrouwen die capoeira deden, dat zagen ze niet vaak denk ik. We zijn weer begonnen met een soort ritueel, net zoals het verbranden van die boodschappen de laatste training. We zijn met z´n allen, hand in hand, de zee in gelopen om het jaar goed te beginnen en een goede nieuwe start te maken. Ik weet zeker dat dit jaar een goed jaar gaat worden. Veel beter dan het vorige, dat is nu geweest. Dat heb ik achter me kunnen laten. Op naar een nieuw avontuur, een nieuwe start! :)

Vandaag en morgen ga ik nog even op wat plekken langs om ´tot ziens´ te zeggen tegen wat mensen die ik hier heb leren kennen. Dat zijn er inmiddels heel wat! Ik zeg ´tot ziens´ omdat ik zeker weet dat ik hier nog terug ga komen. Ik heb hier inmiddels zoveel mensen leren kennen. Vrienden, kennissen, vage bekenden ;) Dus tegen de meesten zeg ik; Não sei quando, mas até a próxima, com certeza! (ik weet niet wanneer maar tot de volgende keer, zeker). Het is dus niet de laatste keer (a otima vez), maar een ´tot ziens´. Dat scheelt ook met afscheid nemen, want het is dan niet echt een afscheid. Het is meer een ´tot de volgende´ en dat voelt goed. Gelukkig heb ik na mijn rondreis nog een avond en een halve dag om ´afscheid te nemen´ van de belangrijkste mensen hier, o.a. de kids op het project. Denise heeft al beloofd om me naar het vliegveld te brengen (ze vond het maar niks als ik alleen moest), dus dat is wel lief.
Dinsdag begint mijn rondreis al, heerlijk! Ik heb er zin in! Laat het nieuwe avontuur maar komen em daarna, een heerlijke nieuwe start!

Até a próxima...! (tot de volgende...)
Beijo, Sanne